INFORMACIÓN DA CIG ADMINISTRACIÓN PÚBLICA

Denuncia que CCOO, UGT e CSIF negocian á marxe da Mesa Xeral de Administracións Públicas

A CIG-Área Pública (CIG-Administración, CIG-Ensino e CIG-Saúde) denuncia as negociacións que están desenvolvendo os sindicatos estatais CCOO, UGT e CSIF -a marxe da Mesa Xeral de Administracións Públicas- co Ministerio de Facenda e rexeita a proposta que se vén de facer pública de vincular os incrementos salariais ao PIB.

A CIG-Área Pública denuncia, máis unha vez, a actitude das organizacións sindicais estatais CCOO, UGT e CSIF “por prestarse a negociar a marxe da Mesa Xeral de Negociación das Administracións Públicas excluíndo e suplantando de xeito indigno a organizacións sindicais, como a CIG, que contan con representación tanto nesa mesa como nas distintas mesas sectoriais”.

Neste sentido, a portavoz da Área Pública, denuncia que é “escandaloso” tanto o seu “colaboracionismo co goberno do PP, como que acepten unha fórmula de negociación que favorece a pretensión que este ten de baleirar de contido unhas mesas que foron concibidas para que no seu seo se negocien todas as cuestións relativas a condicións laborais, salariais e sociais das empregadas e empregados do sector público e non como simples expositores dos acordos aos que entre eles chegaran previamente”.

De feito, a portavoz da Área Pública considera que CCOO, UGT e CSIF actúan deste xeito coa pretensión de acaparar a representatividade porque saben que en Galiza perden cada día máis terreo fronte organizacións sindicais como a CIG. Así lembra que en Sanidade a CIG conta con 57 delegados/as e que por detrás a que máis se lle aproxima desas tres é CCOO con 20 delegados/as menos; que a CIG é a central sindical maioritaria no ensino público non universitario, onde ten o 46% de representación, case a maioría absoluta, e que na administración a CIG, cunha representatividade do 54,05%, supera a todos os demais sindicatos xuntos.

Esta condición de forza sindical maioritaria no ámbito da función pública que a CIG ten no noso país “nunca foi empregada do mesmo xeito que estas organizacións fan a nivel do Estado, respectando en todo momento o papel e a representatividade de cadaquén no único foro válido, o das mesas de negociación”, subliña.

Recuperación salarial

A Área Pública da CIG denuncia ademais a “falta de comunicación, transparencia e información” respecto das negociacións que se están desenvolvendo, relativas tanto a incrementos salariais como a condicións laborais e sociais e rexeita que se vinculen ao PIB os incrementos salariais futuros. Entende que iso non permitirá recuperar os dereitos laborais suprimidos nin as condicións salariais recortadas. Recortes iniciados polo goberno de Zapatero en 2010, cunha rebaixa do 5% da masa salarial, e que seguiron tanto co goberno de Mariano Rajoy como co de Feijoo, co agravante de que os recortes aplicados pola Xunta de Galiza foron superiores aos do resto do Estado.

A CIG reclama ademais que en calquera negociación que se aborde respecto da situación laboral e salarial do persoal que traballa nas Administracións Públicas  se teñan en conta cuestións como a recuperación dos fondos de acción social, a volta á xornada laboral anterior ou a recuperación do complemento do 100% nos casos de IT, entre outros.

TÁBOA DE EVOLUCIÓN DO IPC E SUBA SALARIAL NOS ÚLTIMOS 7 ANOS (1-1-09 a 31-10-16)

 

ANO

IPC GALIZA

IPC ESTADO

SUBA SALARIAL

DIF GZ

ESTADO

2009

    2,6%

     2,1%

          2%

   -0,6%

   -0,1%

2010

    4,5%

     4,0%

         -5%

   -9,5%

   -9,0%

2011

    3,6%

     3,1%

          0%

   -3,6%

   -3,1%

2012

    4%

     4%

         -7%

   -11%

   -11%

2013

    2%

     1,6%

-4% (Autonómica)

   -6%

   -1,6%

2014

    0,5%

     0,3%

          0%

   -0,5%

   -0,3%

2015

    0,1%

     0,1%

          0%

   -0,1%

   -0,1%

2016

 

    3,9%

     3,5%

          1%

   -2,9%

   -2,5%

TOTAL

    21,2

     18,7

         -13%

   -38,7% 

  -27,1%

           

Fonte: INE e Orzamentos Xerais do Estado e da Xunta de Galiza dos anos correspondentes.

Dende a sección sindical da CIG no concello da Coruña queremos poñer en coñecemento da cidadanía que, unha vez mais, o Goberno Municipal incumpriu , non so as mais elementais normas de cortesía senón que tamén, a normativa que rexe as relacións laborais.

A finais do curso escolar pasado, despois de numerosos impedimentos  para que os conserxes de colexio gozaran dos seus dereitos laborais en materia de formación e de goce con normalidade dos permisos e licencias recollidos na lexislación vixente, iniciouse un proceso de negociación dos horarios dos conserxes de colexio que se suspendeu estando se moi  próximo a acadar un acordo. Pois ben , ao segundo dia de que os conserxes iniciaran o seu novo curso enteráronse por medio dos Directores dos centros, cos que non gardan relación laboral algunha, que o seu calendario laboral fora alterado. É posible que o feito de que se enteraran os directores dos centros antes que os propios interesados teña algo que ver co que o xefe de servizo de educación teña os seus orixes funcionariais no ensino da Xunta.

Dende a sección sindical da CIG no concello da Coruña so se pedimos ao Goberno Municipal que poña o mesmo celo no cumprimento das leis como cando as usa como escusa para non executar os seus propios compromisos programáticos.

 

A Coruña 6 de setembro do 2017

A CIG denuncia que a comisión negociadora coa representación sindical creouse co texto elaborado

A sección sindical da CIG do Concello da Coruña amosou o seu rexeitamento ao proceso de elaboración e  aprobación do III Plan de Igualdade de Oportunidades entre Homes e Mulleres do persoal municipal ao entender que contén moitas carencias, ademais de ser “pouco ambicioso”. Ao mesmo tempo denuncian que a comisión negociadora coa representación sindical, que só mantivo tres xuntanzas, foi constituída unha vez que o documento xa estaba elaborado.

Dende a CIG do Concello da Coruña explican que o propio Goberno local admitiu nas reunións da comisión negociadora que o III Plan de igualdade tiña moitas carencias, que era pouco ambicioso, que faltaban datos para a súa elaboración e que se fixo nun prazo excesivamente curto. Aínda así, os responsábeis municipais rexeitaron a proposta da central de reiniciar o proceso de elaboración para que o documento fose feito coa necesaria negociación sindical, de xeito participativo e coa implicación de todo o persoal municipal.

Neste senso, denuncian que a comisión negociadora coa representación sindical creouse cando o documento xa estaba elaborado, ademais de que houbo só tres reunións desta comisión coa escusa da posíbel perda dunha subvención.

“Por todo isto comunicóuselle ao Concello que non apoiariamos o plan, xa que o consideramos totalmente impropio dun Goberno supostamente comprometido coa participación e coa igualdade”, rematan.

Bo día a todos/as,

á vista da transcripción que fixeron os medios de comunicación sobre a nota de prensa enviada onte pola CIG en materia de procesos de selección de persoal, para o voso coñecemento enviámosvos a nota integra:

NOTA DE PRENSA

CON ROGO DE PUBLICACIÓN

Dende a Sección Sindical da CIG do Concello da Coruña queremos compartir coa cidadanía o noso malestar e a nosa máis profunda preocupación polo que está acontecendo no noso Concello en relación cos procesos de selección de persoal. Para atallar esta situación cominamos ao Goberno municipal a que realice unha auditoría dos procesos selectivos realizados e da xestión das listas de agarda; que, de ser o caso, se depuren as responsabilidades ás que houbera lugar; e a que se inicien os procesos oportunos para implementar a normativa interna necesaria que imposibilite a repetición de feitos semellantes.

Cuestións como a existencia de erros na preparación loxística ao non buscar espazos onde collan todas e todos os opositores xuntos; permitir acceder con aparatos de telefonía aos lugares onde se realizan as probas; chamadas a algunhas persoas opositoras coaccionándoas para que non se presenten a determinados procesos; introducir criterios de valoración alterando o que determinan as bases dos concursos; resolucións da concelleira de persoal introducindo criterios de xestión das listas de agarda que non foron negociados; ou a propia xestión escurantista destas listas; fan que cada vez sexa máis difícil afirmar que no Concello da Coruña se respectan os criterios de igualdade, mérito e capacidade no acceso ao emprego público ou na provisión dos postos de traballo.

Esta dificultade agudízase moito máis cando os resultados benefician a persoas concretas ás que unha gran parte dos seus compañeiros e compañeiras porían á cabeza dunha hipotética listaxe de “beneficiarios”.

A coruña, 13 de xuño do 2017

 

Diante da noticia publicada o 16 de febreiro no que o Concelleiro de Rexeneración Urbana cuestiona a legalidade das actuacións do funcionariado na súa área.

Dende a sección sindical da CIG do Concello da Coruña non podemos consentir que se poña en dúbida o traballo do funcionariado , no caso de ter probas do que manfesta e non actuar, sería tan culpable do delito por complicidade.

Mentres fala de “décadas de funcionamento discrepcional”, o goberno da Marea mantén a un 30% da cadro  municipal en postos nomeados “discrepcionalmente”.

  • Urbanismo cun 27%
  • Infraestruturas cun 40%
  • Rehabilitación e vivenda cun 57%

(datos facilitados polo propio Concello en setembro 2016)

Para nós este tipo de declaracións asemellan máis a culpar aos seus traballadores que á de asumir a súas responsabilidades e non materializar todos os cambios que prometeron para o Concello na campaña electoral.

 

 

A Coruña 16 de febreiro de 2017

Dende a sección sindical da CIG do Concello da Coruña queremos rexeitar as afirmacións

vertidas pola representante da asociación VE-LA LUZ no pasado pleno do día 9 de xaneiro de

2017 por ser manifestamente tendenciosas cando non simplemente falsas.

 

Sen cuestionar que o modelo da casa de acollida sexa a mellor fórmula ou non para axudar as

mulleres en situación de risco, o que queremos salientar é a entrega e dedicación de todo o

persoal municipal que nela presa servizo, non podemos esquecer que é un recuso que

comparten distintas familias e nas que poden haber diferenzas, nesas diferenzas son nas que

as funcionarias teñen que mediar , para conseguir unha boa convivencia.

 

Falaba tamén a representante desta asociación da falta de liberdade das usuarias por estar

suxeitas a normas e horarios, cando esta é a única maneira de harmonizar a convivencia entre

un grupo tan heteroxéneo de persoas.

 

A Coruña 13 de xaneiro de 2017

 

Dende a sección sindical da CIG do Concello da Coruña queremos rexeitar a política de xestos

deste goberno municipal, concretamente da despedida que o Sr Alcalde vaille dar (13 xaneiro)

aos/as traballadores/as do RISGA que prestaron servizo estes últimos 7 meses e cunhas

retribucións por categorías de 684 e 612€, cando o Comité de Empresa deste Concello leva

solicitado dende a constitución do mesmo en 2015, que se lles retribúa polo traballo que fan

en igualdade de condicións que o resto do persoal municipal.

 

Dende a CIG, creemos que os/as traballadores/as do RISGA estarían moito máis satisfeitos si

en vez da despedida oficial se lles pagara o que en xustiza lles corresponde polo traballo

realizado e que non foran utilizados coma obra barata para limar e maquillar as listas do paro.

 

A Coruña 13 de xaneiro de 2017

A plataforma Queremos Galego convoca a mobilización polo Día das Letras Galegas
A CIG fai un chamamento a participar este martes 17 de maio, Día das Letras Galegas, na manifestación en defensa da lingua convocada pola plataforma Queremos Galego en Santiago de Compostela. Coa mobilización, que se celebra baixo o lema "O idioma é a vida" e que partirá da Alameda ás 12.00 horas, preténdese reivindicar cambios na lexislación que eviten decretos ou sentenzas contra o idioma propio do país. A central amosa a súa satisfacción polo feito de que as Letras Galegas deste ano se lle dediquen a Manuel María, escritor lucense que ademais de salientar pola súa extensa e valiosa obra literaria fíxoo pola súa militancia sindical, política, cultural e de defensa da lingua.
2016 05 17 2016 05 17 CartazManifaQueremosGalego
 

O lema escollido para esta convocatoria é “O idioma é a vida”, recollendo un verso do coñecido poema “A fala” de Manuel María, autor homenaxeado no Día das Letras Galegas 2016. Dende a CIG amosan a súa satisfacción polo feito de que a edición deste ano se lle dedique ao escritor lucense, que ademais de salientar pola súa extensa e valiosa obra literaria fíxoo pola súa militancia sindical, política, cultural e de defensa da lingua.

O seu compromiso co nacionalismo galego chegou a converterse en materia literaria e deixou pegada en moitas das súas composicións, de igual xeito que a súa concepción dialéctica da sociedade. Por exemplo, no libro “Poemas pra construír unha patria”, de 1977, aborda a importancia de contar con sindicatos de clase para defendérmonos da explotación capitalista e colonial.

 

Poema/Democrático/G/Sindical

O SINDICATO é o noso único

lar posíbel,

fogar

que nos defende contra a

esplotación/capitalista

C--O--L--O--N--I--A--L;

arma que empregamos

pra loitar contra os

nosos nemigos;

vencello que

nos xungue como clase e

nos fai sentir povo

concencia=alerta=coleutiva.

Un home só non é ninguén.

Nada pode un home só.

                                    O

individualismo é sempre

pernicioso/insolidario,

E--G--O--I--S--T--A.

Por eso louvo ó SINDICATO

UNICO=GALEGO=DEMOCRATICO.

Fago un chamamento

apaixoado, con toda a forza

que tén a miña voz, pra que

o meu povo,

O NOSO POVO

COLONIZADO/NEGADO/ASOBALLADO

forme

SINDICATOS VERDADEIROS

que resposten únicamente

ás necesidás i aspiraciós

que tén prantexadas a clase

OBREIRA/LABREGA/MARIÑEIRA

semente e mais raigaña

do P--O--R--V--I--R

CEIBE/PROLETARIO DE GALICIA.

20150108_TTIP.mobilizacion
 

O TTIP pode converterse nun dos grandes ataques non xa contra a soberanía dos pobos (que baixo o capitalismo non existe) senón contra o Estado de Dereito como o coñecemos nas últimas décadas

O contexto de negociación, as orixes do TTIP e o seu novo modelo de relacións laborais

 Un dos argumentos clásicos durante a última etapa á hora de xustificar os recortes de dereitos laborais é a necesidade de acabar cos efectos sociais da crise e de crear emprego. Nada máis lonxe da realidade. O proceso de creación do TTIP (polas súas siglas en inglés, correspondentes a Tratado Transatlántico de Comercio e Investimentos) é anterior á crise e responde, desde o punto de vista económico e laboral, a dous elementos: por unha banda, a clásica política de aumentar os beneficios dos grandes capitais a través de incrementar o nivel de explotación da clase traballadora, e por outro (e ante o contexto de afundimento de boa parte da economía especulativa) a entrada das multinacionais en sectores da economía produtiva nos que até o de agora o seu nivel de participación era reducido, esencialmente os servizos públicos.

 A crise do modelo de produción da globalización neoliberal transfórmase en acción política da burguesía para conseguir manter a súa taxa de beneficios a través de reducir os custos laborais: menos salarios, redución das indemnizacións por extinción do contrato, facilidades para modificar todas as condicións de traballo, etc., etc. Nunha primeira fase, isto veu da man da destrución de postos de traballo para reducir en boa parte unha xeración histórica de traballadores entre os que sectores importantes gozaban de condicións dignas. Na súa estratexia, agora xa non optan por aumentar os niveis de desemprego (do actual 20-25%), senón por transformar o emprego de calidade que queda en emprego precario. Tres postos de traballo dignos han querelos transformar en catro de precarios, aumentando así os seus beneficios e situando o desemprego en niveis do 15% na próxima década.

O contido e a significación do TTIP con afectación directa e indirecta sobre as relacións laborais

 Desde o punto de vista dos dereitos laborais, poderiamos falar de tres elementos esenciais que definen o TTIP: opacidade, intervención privada na regulación e privatización do órgano de resolución de controversias.

 A propia Comisión Europea define na súa web ao TTIP da seguinte forma: "O TTIP ten por obxectivo eliminar as barreiras comerciais entre os Estados Unidos e a Unión Europea (suprimir aranceis e normativa innecesaria, restricións ao investimento, etc.) e simplificar a compravenda de bens e servizos entre estes dous espazos. Eliminar estas barreiras supoñerá crecemento económico, creación de postos de traballo e diminución dos prezos."

 Unha vez visto o contido, debemos analizar a afectación concreta. En primeiro lugar, realmente o TTIP non fala de aranceis, senón do conxunto de garantías e controis que interveñen na exportación e importación dunha mercadoría; é dicir, eliminar controis administrativos e garantías sobre os produtos. En segundo lugar, cando se refire á obriga de estándares comúns dos dereitos laborais, non se define se falamos de mínimos ou de máximos, pero atopamos unha simple referencia ao concepto de Traballo Decente da Organización Internacional do Traballo (OIT) e non aos convenios desta organización internacional. Así mesmo, non se establece nos documentos ningunha cláusula de intanxibilidade ou non regresividade que obrigase a manter uns mínimos dereitos. Nun contexto no cal estados da Unión Europea reducen dereitos e cun movemento sindical maioritario que non opta pola mobilización, pódenos abocar a unha perda de dereitos laborais. Se observamos a media de convenios da OIT ratificados polo Reino de España, 133, están moi lonxe dos 14 dos EEUU. Isto tería un claro efecto sobre a normativa interna, nunha tendencia á baixa na aplicación do TTIP, transformando así o mandato de creación de normativa común en perda de dereitos.

 Debemos ter en conta que, como xa intentou o primeiro borrador de Directiva Bolkestein, se facilita a posibilidade de aplicar as normas do país de orixe se a empresa non ten sede onde presta servizos e fai un simple desprazamento de persoal. Isto implicaría que as normativas aplicábeis non serían as de estados da Unión Europea senón o dereito laboral dos estados de EEUU., na maior parte dos cales non hai salario mínimo, dereito a negociación colectiva ou dereito de folga.

 Non o abordamos neste artigo porque se trata noutro capítulo, pero uno dos grandes obxectivos do TTIP é que os servizos públicos sexan totalmente privatizados (TISA é a folla de ruta), o que poderían conseguir a través da Garantía do Mínimo Custo. Debemos lembrar que, parcialmente, isto xa se incorporou á normativa de entes locais vixente en Estado español.

Acordos de investimento e o ISDS: a privatización e privación de xustiza

 Falamos de opacidade por ser secretos boa parte dos documentos do proceso de negociación (como, por exemplo, a Nota da Comisión de 26 de maio de 2014 xa filtrada), aínda que hai outros que se fixeron públicos, como a nota informativa da Comisión Europea de novembro de 2013, onde se definen novas liñas de actuación relativas a acordos de investimento: por unha banda, "aclarar e mellorar as normas de protección do investimento", e por outro “mellorar o funcionamento do sistema de solución de controversias”. Isto vén significar que a nova normativa poderá desenvolver o concepto de "expropiación indirecta". Na práctica, implicaría que habería que compensar economicamente a un investidor dun sector ou actividade no que se aumentasen os dereitos laborais ou os impostos ou no que simplemente se optase por recuperar a titularidade ou xestión pública. Estas tres situacións terían a consideración de dano ao investimento que debería ser indemnizado polo Estado.

 O novo sistema de solución de controversias, o outro gran elemento do TTIP, é o ISDS (Solución de Controversias entre Investidores e Estados). Viría ser un tribunal de arbitraxe formado por tres xuristas privados, facendo un deles de “xuíz”. Este organismo está pensado para que as empresas poidan emprender accións legais contra un Estado se consideran que os seus intereses comerciais foron prexudicados. Indubidabelmente, isto non só rompe con calquera concepción do Estado de Dereito senón que resta soberanía mesmo aos aparellos do estado dos Estado-nación. As resolucións, laudos, serían non recorríbeis e executábeis. Até o de agora coñecemos os tribunais públicos que emanan dun aparello do Estado burgués, que, máis aló da súa natureza de clase, da normativa existente e da correlación de forzas do movemento obreiro, nalgunhas ocasións permiten resolucións progresistas como mecanismo para minorar o conflito capital-traballo. Co ISDS a normativa ten unha orixe privada, coa intervención directa dos lobbies, os tribunais non teñen xuíces públicos senón xuristas privados e non se permite nin o recurso. Ademais, deberiamos ser conscientes de que aquí as partes son multinacionais e Estados, e os auténticos prexudicados son a clase traballadora e as nacións sen Estado que nin sequera poden comparecer no procedemento para defender os seus intereses.

 Co ISDS xa non falamos de golpe de Estado contra os dereitos sociais senón contra a propia democracia burguesa; quen lexisla e emite resolución son os representantes da burguesía para garantir que cando se municipalice, se nacionalice e se aumenten os impostos ou se conquisten dereitos laborais, haxa que os compensar economicamente.

As xustificacións do TTIP

 As xustificacións do TTIP, que atopamos no informe realizado polo Centre for Economic Policy Research de Londres, son dúas ideas moi simples: o incremento do PIB e a creación de emprego.

 O incremento do 0,5% do PIB sitúano na eliminación do que denominan aranceis ás mercadorías, e que fixan entre o 10 e o 20% do seu custo. Non só non é correcto o dato de que os aranceis supoñen a porcentaxe sobre o custo que din, senón que por rebaixar ou eliminar estes non se aumenta o PIB (isto último sempre depende da demanda e non da desregulación normativa). O incremento do PIB sitúano nos sectores do metal (12%) e alimentos procesados (9%) pola eliminación de controis de seguridade e alimentarios. O eliminar garantías e controis e rebaixar salarios ten un efecto de caída da demanda nos territorios onde se aplica, polo que o primeiro efecto é a caída do consumo nos estados da Unión Europea. O diminuír controis non supón aumentar a demanda senón rebaixar custos. Iso á súa vez ten un efecto de destrución de emprego que provoca esa caída de consumo. Así mesmo, a chegada de produtos a un custo inferior supón unha diminución da produción interna.

 En canto á creación de emprego, no caso do Estado español sitúana en 144.000 postos de traballo. Pero debemos explicar que a tendencia será a eliminar postos de traballo e a transformar emprego de calidade en precario. Todos os tratados chamados “de libre comercio” tiveron efectos no conxunto do planeta, cuantificando xa os primeiros estudos a perda dun millón de postos de traballo como consecuencia do TTIP (Tufts University). A seguir, no caso concreto do Estado español explicaremos o porqué.

Os efectos do TTIP no Estado español

 O TTIP pode converterse nun dos grandes ataques non xa contra a soberanía dos pobos (que baixo o capitalismo non existe) senón contra o Estado de Dereito como o coñecemos nas últimas décadas. Á vez, e como xa adiantamos, o obxecto que se persegue é atopar novos mercados para as burguesías internacionais a través da eliminación de garantías de todo tipo, a degradación das condicións laborais e asegurarse a xestión privada dos históricos servizos públicos.

 No terreo do concreto, e analizado o carácter periférico da economía española (construción, turismo, automóbil e agroalimentaria), veremos que algunhas zonas que teñen o automóbil e o metal como principais actividades (Barcelona, Valencia, Valladolid, Pontevedra) terán unha caída das súas producións por chegar aos mercados vehículos e produtos estadounidenses fabricados con menos dereitos laborais. Así mesmo, o efecto indirecto será unha permanente presión sobre os salarios dignos dos sectores do automóbil e o metal, algo que tamén podería ocorrer noutros sectores, como a alimentación pola chegada de produtos a baixo prezo froito da falta de dereitos laborais e a alteración xenética destes. Só debemos observar o efecto da eliminación dun millón de postos de traballo na agricultura e a alimentación en México nos vinte anos de vixencia do NAFTA.

 Agora xa non falamos de deslocalización de actividades, senón dun proceso de degradación interna das condicións laborais polo que as pequenas e medianas empresas non poden asumir as caídas de custos, cuestión que provocará a destrución de emprego. Nese camiño, os traballadores e traballadoras das grandes empresas verán degradadas as súas condicións laborais.

 Non foron obxecto de análise neste artigo os efectos das propostas do documento secreto de 26 de maio de 2014, pero o seu desenvolvemento é un puro espolio e roubo dos servizos públicos a mans das multinacionais. Impoñer o mellor prezo como criterio principal na xestión do servizo público é un agasallo para as grandes empresas privadas, á vez que implicará un proceso sen precedentes de degradación das condicións laborais. Unicamente temos que ver as condicións dos traballadores e as traballadoras de Telefónica fai vinte anos e as das contratas privadas do sector da telefonía na actualidade. Tamén deberiamos ver a calidade dos servizos de agora e os que tiñamos con titularidade pública. É por iso polo que queren garantir a imposibilidade de remunicipalizacións e nacionalizacións.

 Máis aló das dificultades para coñecer todo o que se discute entre EEUU e a Comisión Europea, o TTIP, CETA e TISA son os mecanismos a través dos cales nos rouban servizos públicos e degradan condicións laborais como camiño para manter as taxas de beneficios das multinacionais. Pero, sobre todo, son a nova táctica e estratexia en que a desposesión se desenvolve a través de mecanismos case sen posibilidade de participación pública e onde xeran un suxeito antagónico con dificultades de identificación.

 Agora xa non falamos de modelos económicos dentro do capitalismo, falamos dun modelo único cunha única posibilidade de xestión, empobrecendo as clases traballadoras e terminando con expresións de democracias formais. Pensar que hai algún tipo de liberdade no paraugas da Unión Europea é unha utopía reaccionaria e manterse no capitalismo como modelo económico é asumir o sufrimento social.

Denunciará ademais, nas 13 manifestacións previstas, as políticas da UE, nomeadamente o comportamento inhumano en materia de refuxiados/as
A CIG presentou este luns os contidos da campaña do Primeiro de Maio, Día Internacional da Clase Obreira, e o documento no que se recollen as principais demandas que a central sindical dirixe ao goberno que se conforme no Estado español. Demandas que se concretan precisamente no lema escollido “Reformas laborais e lei mordaza, anulación Xa!” e que se acompañan coa denuncia das políticas antisociais da UE e do seu carácter proimperialista.
16-04-25 RP Primeiro de Maio
 

O secretario xeral da CIG, Suso Seixo, que compareceu acompañado polo secretario confederal de Comunicación, Francisco Miranda Vigo, explicou, que a central sindical exixe a derrogación das contrarreformas laborais que levaron adiante primeiro o PSOE e posteriormente, con máis intensidade, o PP. Contrarreformas que foron impostas “so pretexto de que a entrada na crise tiña que ver coas rixideces do mercado laboral e que era necesario rematar con elas para saír da mesma”.

Denunciou que isto provocou que se promoveran toda unha serie de medidas que no fondo o que perseguían era a precarización xeneralizada das condicións laborais e unha caída tamén xeneralizada dos salarios. “Buscaban ir cara un modelo de relacións laborais cada vez máis individualizado, prexudicando claramente á clase traballadora, na medida en que así se debilitaron tanto as súas condicións laborais como a súa capacidade de resposta fronte a patronal”.

Sinalou que estas contrarreformas supuxeron a flexibilidade na contratación; a modificación substancial das condicións de traballo; facilitar o despedimento tanto de carácter individual como colectivo; facilitar ás empresas o incumprimento dos convenios e mesmo facilitar que moitos deses convenios acaben caendo se non se negocien, como está a pasar agora, ao suprimir a ultraactividade”.

Toda unha serie de medidas que, denunciou, provocaron unha caída moi importante dos salarios, o incremento da precariedade laboral, da contratación a  tempo parcial e unha “fraude enorme” porque “moitos dos contratos a tempo parcial son en realidade contratos a xornada completa porque se obriga a traballadoras e traballadores a facer xornada completa cando teñen asinado un contrato por media xornada e mesmo por menos”.

A isto engadiu que se legalizou todo o que ten quen ver cos falsos autónomos, a través da creación da figura do autónomo economicamente dependente. “Unha figura que fai que a incorporación da xente nova, en moitos casos, sexa en bastante peores condicións que as que tiñamos xeracións anteriores”.

Para o secretario xeral da CIG estas contrarreformas levaron, non só á precarización das condicións laborais, senón tamén a deixar á clase traballadora en moito peores condicións para responder a calquera tipo de recorte nos nosos dereitos.

Lei Mordaza

Xunto a isto, a CIG demanda tamén a derrogación da Lei Mordaza que Seixo definiu como “complemento do PP ás contrarreformas laborais” e como un instrumento “para reprimir de forma directa, sen ter que chegar aos xulgados, calquera mobilización social”.

Neste sentido lembrou que se trata dunha lei “enormemente arbitraria e discriminatoria”, que calquera goberno pode aplicar para, de inmediato, “reprimir e castigar a aquelas organizacións sociais que promovan a mobilización social, independentemente de que despois, pola vía do contencioso, poidas chegar ao xulgado e che dean a razón, porque polo de pronto tes que afrontar, en moitos casos, multas de cantidades desorbitadas que poden chegar ata os 600.000 euros. Unha cantidade que é moi difícil de soportar para calquera organización”.

Políticas da UE e situación dos/as refuxiados/as

A terceira das reivindicacións da CIG neste Primeiro de Maio ten que ver co modelo de Unión Europea que se está a construír, do que a CIG xa alertou cando se produciu a integración do Estado español no daquela Mercado Común. “Denunciabamos os prexuízos que ía ter nos termos nos que se estaba producindo para o noso país –Galiza- pero a maiores estamos vendo como nos últimos anos, so pretexto da crise económica se están a promover por parte da UE recortes en materia de dereitos laborais e sociais”.

Xunto a isto incidiu especialmente no tratamento que se está dando ás refuxiadas e refuxiados cun comportamento que cualificou de “inhumano”, denunciando a “hipocrisía de pretender presentarse como unha UE defensora dos dereitos humanos” cando logo se lles impoñen enormes restricións ás persoas que chegan como refuxiadas fuxindo de guerras provocadas  por conflitos de intereses xeoestratéxicos da UE que, en non poucas ocasións obedecen a intereses de multinacionais en Oriente Medio, no Norte de África e noutras partes do mundo. “Isto demostra que se está construíndo unha Europa profundamente antisocial e inhumana que está pensada en función dos intereses do capital financeiro europeo e non dos intereses dos pobos e das persoas que a conformamos”.

Con todo, Seixo e Miranda Vigo deixaron constancia de que o feito da CIG promover estas reivindicacións diante do goberno do Estado obedece a unha razón “de puro pragmatismo” por ser este quen ten competencias lexislativas nestas materias. En calquera caso, e tal e como subliñou o secretario confederal de Comunicación, a CIG mantén viva a reivindicación estratéxica dun Marco Galego de Relacións Laborais e Sociais “con plenas competencias en materia lexislativa, normativa e de regulación da participación no mundo do traballo en Galiza, como exercicio dun dereito democrático e, sobre todo, como unha necesidade para poder garantir unhas condicións laborais e salariais dignas para toda a clase traballadora galega”.

Todas estas cuestións son as que a CIG porá de manifesto nas manifestación convocadas con motivo do Primeiro de Maio que, ademais de celebrarse nas sete cidades, se estenderán a vilas como Cee, Ribeira, Foz, Vilagarcía, A Estrada ou Cangas.

Manifestacións

* Vigo: 12:00 h do Cruce da Doblada

* A Coruña: 12:00 h, Praza de Vigo

* Pontevedra: 12:00 h, Praza da Ferrería

* Ferrol: 12:00 h, Avda de Esteiro

* Santiago: 12:30 h da Praza Roxa

* Lugo: 12:00 h da Ronda da Muralla

* Ourense: 12:00 h do Pavillón dos Remedios

* Ribeira: 12:00 h da Praza do Peixe

* Foz: 12:30 h diante de Facenda

* Vilagarcía: 12:00 h da Casa do Mar

* A Estrada: 12:00 h da Praza do mercado

* Cee: 12:30 h Praza do Concello

* Cangas: 17:00 h desde o concello

Documentos
PROGRAMA DE DEREITOS LABORAIS E SOCIAIS DA CIG.pdf

NOTA DE PRENSA CIG

CON ROGO DE PUBLICACIÓN

Diante da nova aparecida na Voz de Galicia baixo o titular de “ O Goberno Local notifica o despido a dous interinos” no que desenvolvemento desta nova, fan mención ao resto dos interinos e a vinculación que deste feito se fai ca rescisión de contrato de Pedro Rial, a Sección sindical da CIG quere manifestar o seguinte:

Os dous interinos que se mencionan estaban contratados para a execución dun proxecto concreto, polo tanto a finalización dese proxecto e o remate do seu obxetivo non debería ser considerado como despido se non como fin de contrato.  Todo isto con independencia da posible legalidade da modalidade ou non da contratación e do obxeto do mesmo.

Vincular a este tipo de contrato co cese da relación laboral de Pedro Rial significa non ter coñecemento da legalidade vixente ou actuar con bastante mala fe. O cese destre traballador é consecuencia dunha sentenza xudicial firme, producida por unha demanda da CIG, ao ser contratado de maneira “irregular”, ase o demostra a senteza, polo anterior goberno municipal que xa debería ter executada esta senteza.

 

O secretario da sección sindical da CIG no Concello da Coruña

 

José María Calatayud Sánchez