O TSXG anula, só nos casos que afectan aos recorrentes, criterios da Xunta para cubrir postos con comisións de servizos na Administración de Xustiza

A sección primeira da Sala do Contencioso-administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) acolleu parcialmente o recurso interposto por nove persoas contra a resolución do 21 de marzo de 2022 da Dirección Xeral de Xustiza da Xunta, na que se estableceron criterios para a cobertura de postos de traballo mediante comisións de servizos no ámbito da Administración de Xustiza de Galicia. Desta forma, declarou a nulidade dos seguintes preceptos, en canto prexudiquen aos nove demandantes: os apartados c) e i) do artigo 3, a fin de que se exclúa da consideración de praza vacante, para os efectos da súa cobertura temporal por comisión de servizos, a excedencia voluntaria por coidado de familiares e a liberación sindical; así como do apartado 1 do artigo 2, que outorga preferencia á cobertura por comisión de servizos fronte á substitución.  

Na sentenza LIGAZÓN, a Sala explica que os recorrentes argumentan que algúns dos apartados da resolución “vulneran o dereito fundamental dos funcionarios de carreira a acceder aos postos de traballo mediante o sistema de provisión por substitución e dos funcionarios interinos a acceder ás funcións públicas en condicións de igualdade e cos requisitos que sinalen nas leis, recoñecido no art 23.2 da CE”. Así, subliñan que o sistema que establece a resolución da Xunta “deu lugar a que se reduciron os nomeamentos por substitución e deixouse de chamar a funcionarios interinos para cubrir postos vacantes, excedencias e liberacións sindicais, cando tiñan dereito a iso, o que lles ocasiona a uns e a outros unha discriminación”. 

Na resolución, os maxistrados a Sala analizan a pretensión de anulación dos apartados c) e i) do artigo 3 da resolución, “#a fin de que se exclúa da consideración de praza vacante, para os efectos da súa cobertura temporal por comisión de servizos, da excedencia voluntaria por coidado de familiares e da liberación sindical”. Os xuíces conclúen que o “orzamento esencial para que poida procederse á cobertura temporal dun posto en comisión de servizo é que este se ache vacante”. Por tanto, manifestan que, se o posto para cubrir non está vacante, “non cabe acudir á comisión de servizos para a súa provisión temporal”. 

“Por conseguinte, soamente pode conceptuarse como praza vacante, para os efectos da cobertura por comisión de servizo, aquela que non teña un titular para quen se reserve, porque nese caso está provista definitivamente e non pode ser incluída na seguinte convocatoria”, recalca o TSXG, que entende que é ilegal a inclusión como vacante nos dous supostos que indican os recorrentes: tanto no caso de excedencia voluntaria por coidado de familiares como no de liberación sindical.

A seguinte pretensión que examina a Sala na resolución é a da anulación do artigo 2.1 da resolución do 21 de marzo de 2022, no que para a cobertura temporal dun posto de traballo concédese preferencia á provisión mediante comisión de servizos por persoal funcionario de carreira fronte á substitución. Ese artigo, segundo subliña, “contravén frontalmente o establecido no artigo 73.3 do RD 1451/2005, sempre que outorga preferencia á cobertura por comisión de servizos fronte á substitución, ao contrario do que se recolle no inciso terceiro do artigo 73.3 RD 1451/2005”, polo que decreta que procede a súa anulación. 

O TSXG recalca que “só o cabe acordar a nulidade daqueles nos que os recorrentes poidan ser prexudicados, pois noutro caso a estimación do recurso excedería do ámbito da  súa lexitimación”. O fallo non é firme, pois cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo.